18 juni, geloof ik en geen idee hoe laat het is. Van west naar Oost geschiedt in tijdzones. Steeds een uur erbij. Tijd vervaagd, de dagen gaan voorbij in de trein. Slapen, eten, drinken, luchten als we stoppen en weer opnieuw.

Ik heb dit een paar dagen geleden geschreven, bij gebrek aan Internet. Op dat moment voel ik me moe. Het is onwijs warm, zo'n 28 graden. De trein dendert voort. Soms als een wieg. Dat is fijn, dan kantel ik in horizontale stand om daarna in slaap te vallen.

Ook tijdens t slapen lopen de zweetdruppels letterlijk langs mijn oksels, hals, voorhoofd, armen, rug en buik. Af en toe droog ik op Door de wind van de openstaande ramen en de ventilator in de coupé. En China is nog warmer.

Het landschap veranderd steeds, vlak, heuvelachtig, bebost, weiden, dorpjes, stadjes, steden, paars, groen, wit, bruin, rood gekleurd. De goederen treinen flitsen voorbij, vele compartimenten aan elkaar geschakeld.

De coupé waarin ik verblijf met een mede reisgenoot, een dame van rond de 60 jaar, hebben we comfortabel ingericht. Eigenlijk is t een 4-persoons coupé maar t traject is niet druk dus hebben we de ruimte. En ja, daar heb ik voor gebeden. Ik ben flexibel maar met 4 vreemde mannen en/of vrouwen, op pak em beet 4 vierkante meter, zie ik toch niet helemaal zitten. Kijk als t niet anders is 'bon'. Gelukkig zijn mijn gebeden verhoord. Hartelijk dank daarvoor. Ik heb dus t onderste en bovenste bed voor mezelf. En de reisgenoot ook. Japke Kooistra, heet ze. Uit Groningen, opgegroeid in Friesland, maar dat kon je waarschijnlijk al raden aan de naam.

In t midden hebben we een tafeltje waaraan we ontbijten en lunchen. Avondeten doen we in t restaurant. Gisteren heb ik beef Russian style gegeten. Lekker. Vooraf een Russische specialiteit; pannenkoekies met zalm. Deze verkopen ze ook met kaviaar, die moet ik nog proberen.

Verder hebben we de koffers onder de banken geschoven en daarnaast onder de banken bevindt zich ook een soort box waar je spullen in kwijt kan. Lakens en dekens krijg je in de trein. De lakens zijn schoon. Wanneer de dekens voor t laatst gewassen zijn weet ik niet. In ieder geval zijn ze warm want 's avonds kan het behoorlijk koud zijn.

Tot nu heb ik kennis gemaakt met een Mongolisch meisje Bulgan. Ze studeert medicijnen in Kirov reist naar Ulaanbataar waar zij woont. 3 Zweedse jongeren, waarvan 1 in Thailand gaat werken als duik instructeur en de andere 2 een stel zijn op doorreis zijn met hun backpack. Naast ons nog een man van postuur en een aantal coupés verder 3 Chinees mensen die richting Bejing reizen.

Inmiddels ben ik bijna 4 dagen niet gedoucht, dat kan niet in de trein... opfrissen wel...